Van 1963 tot 2001 zijn in de gemeente Bergen miljoenen tonnen zand en grind afgegraven.
Hierdoor ontstonden in de zestiger en zeventiger jaren het Leukermeer en dagstrand
Seurenheide. In 1971 werd gestart met de afgraving van de Berger Heide. Hier ontstond
het Reindersmeer. Het Reindersmeer is via een sluis verbonden met het Leukermeer.
Mede onder invloed van milieubewegingen, werd besloten het grootste gedeelte van
de Bergerheide niet af te graven. Ter compensatie van de verloren natuurwaarden is
het Reindersmeer op een natuurvriendelijke manier ingericht. Het Reindersmeer is
een natuurgebied in ontwikkeling. Het vormt een belangrijke, natuurlijke schakel
tussen de Bergerheide en De Hamert in Wellerlooi. Het meer is 130 ha. groot. De oevers
zijn begroeid met heide, gras en overige planten. Daartussen liggen poelen en vennen
op een ondoordringbare (leem)laag. De omgeving bestaat uit bossen met grote stuifzandgebieden,
heidevelden en diverse vennen. De bijzondere stuifduinen in het landschap kun je
duidelijk herkennen, deze zijn kenmerkend voor nationaal park De Maasduinen. Het
zand van veel van deze stuifduinen is door mos en andere bodembedekkers bedekt. Op
een aantal plaatsen is deze dunne bovenlaag verwijdert en kan het zand weer naar
hartelust stuiven.
Het eerste gedeelte van de route gaat door naaldbossen en langs een zandverstuiving.
Het gebied maakt terecht deel uit van De Maasduinen want het landschap lijkt veel
op wat je in de naaldbossen in het duingebied langs de kust ook aan kan treffen.
Na bijna twee kilometer wordt de rand van het Reindersmeer bereikt. Een hele verandering
met de dichte bossen hiervoor! Het lijkt wel een binnenzee. De overkant van het meer
is door het grote oppervlakte bijna niet te zien. Jekrijgt voldoende tijd om het Reindersmeer van alle kanten
te bewonderen want de wandeling gaat zo'n drie kilometer langs de oevers hiervan.
Maar dan verlaat de route het meer en gaat verder over de Berger Heide. Vroeger was het heidegebied
gemeenschappelijk eigendom van de boeren van Bergen. Daarom wordt de Berger Heide
ook wel 'Gemeenteheide Bergen' genoemd.
De Maas is de ruggengraat van Limburg. Het gebied is opgebouwd uit bodemmateriaal
dat door deze rivier is aangevoerd. Al boetserend heeft het water van deze rivier
een rijk scala aan landschapvormen nagelaten. De wind deed de rest. Zo zijn de zandverstuivingen
ontstaan waar aan het natuurgebied De Maasduinen zijn naam ontleend. Op dit gedeelte
van de route loop je langs de vele zandverstuivingen die hier liggen. Veel van deze
zandverstuivingen zijn begroeid met mooie dikke kussens van lichtgroen mos. Het is
een prachtig gezicht, deze licht groene heuvels in het open glooiende landschap.
Je kunt precies zien waar de mensen en dieren door dit landschap plachten te lopen.
Op deze plaatsen is het mos verdwenen en komt het stuivende zand weer te voorschijn.
Op andere plekken is bewust de dunne mosachtige bovenlaag verwijderd om het stuivende
zand in het landschap vrij spel te geven. En daar tussen door wordt hier en daar
ook nog de landbouw bedreven. Al met al een schitterend landschap waar je met groot
plezier door heen loopt. Veel van de vroegere landbouwgebieden zijn verlaten en nu
in de vorm van open kruidenvelden bij de natuur betrokken.
Verder op staat op een open vlakte, in een kruidenveld, een schaapskooi. Daarna gaat de route verder
door een naaldbos om even later aan de onderzijde van een hoge met heide begroeide
rug van vroegere stuifduinen verder te lopen. Op deze plaats is het mogelijk om de
route voor even te verlaten en wat te gebruiken in de horeca gelegenheid 'De Wellschehut'.
Daarna keert de wandeling over een fietspad door een landbouwgebied weer terug naar
de oevers van het Reindersmeer. Een klein stukje loop je over het zelfde pad als
in het begin van de tocht maar dan buigt de route links af de bossen in. Ook dat
laatste deel van de route is heel mooi. Je loopt langs een zandverstuiving, langs
de rand van het bos met uitzicht over een akker en je steekt een snel stromende beek
over. Uiteindelijk is de 'wandelkoek' op en ben je weer terug bij het uitgangspunt,
het parkeerterrein van café-
Ik ben om tien voor negen gestart met de wandeling en om tien voor half twee was ik weer terug op de parkeerplaats. Vier uur gelopen en een half uur gerust of stilgestaan. Gemiddelde loopsnelheid 4,6 km/uur en totaal gemiddelde sne4lheid 4,1 km/uur. Het was bewolkt weer en ongeveer 20 graden Celsius met weinig wind. Om kwart over één begon het een beetje te spetteren. Heel fijn wandelweer. Door het vele mulle zand op de paden was het wel vermoeiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten