De belevenissen van een pensionado. Op zoek naar een invulling voor de rest van zijn leven. Of in ieder geval voor de eerste periode van zijn pensioen.
vrijdag 11 november 2011
Tussen Doorn en Leersum 18,5 km 9-11-2011
Cor heb ik om 9.45 van het station afgehaald in Zeist-Driebergen en om 10.15 zijn we in doorn met de wandeling gestart.
Om kwart voor drie waren we weer terug. We hebben 3 uur en 50 minuten gelopen en 40 minuten gerust. Gemiddelde loopsnelheid 4,8 km/uur en totaal gemiddelde snelheid 4,1 km/uur.
Het was bewolkt weer en later kwam de zon ook door en was het helder, maar om een uur of twee betrok het weer. Het was ongeveer 12 graden Celsius en er stond een frisse wind, maar omdat we in de bossen liepen hadden we geen last van de wind. Op de Utrechtse heuvelrug in het wel wat klimmen en dalen. We kwamen al snel bij een hele hoge uitkijktoren "De Kaap" en om een uur of twaalf waren we in Leersum bij de graftombe "Nellestijn". De Graftombe van de familie van Nellesteyn is een monument op het hoogste punt van De Donderberg (36 m), met aan de voet ervan de grafkelder van de familie Van Nellesteyn. De graftombe is 14 m hoog en geeft een mooi uitzicht over de omgeving.
In 1818 werd de bouw voltooid van de graftombe van het geslacht Van Nellesteyn door J.D. Zocher jr. Dit gebeurde in opdracht van Cornelis Jan van Nellesteyn, de toenmalige eigenaar en bewoner van ridderhofstad Broekhuizen. In 1830 werd hij als eerste bijgezet in het mausoleum. In 1917 werd het twaalfde en laatste familielid bijgezet. Hierna werd de ingang van de tombe dichtgemetseld.
Even verder hebben we in restaurant d'Arthuizen een kopje koffie en een glas melk gedronken. Voor we bij de graftombe kwamen moesten we een stuk door het bos struinen zonder dat er een pad was wat er volgens de gps track wel had moeten zijn. Na de koffie gingen we weer op de terugweg naar Doorn. We kwamen toen lang het landgoed Broekhuizen. We zijn daar niet omheen gelopen, maar we hebben twee kilometer afgekort door rechtdoor te gaan. Toen hebben we onze boterhammen opgegeten gezeten op een boomstam. We zijn toen door een stuk bos gelopen, dat later bleek te zijn afgesloten als stiltegebied, maar aan de kant waar we erin gingen stond geen bordje. Wel was er een bruggetje weggehaald, maar het was een droge greppel, dus dat hield ons niet tegen. Het laatste stuk was wel een beetje alsmaar rechtdoor maar door de mooie veldjes erlangs toch wel de moeite waard. Weer een mooie herfstwandeling.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten