De wandeltocht gaat door de Vughtse Heide dat vooral herinneringen oproept aan de Tweede Wereldoorlog. De Vughtse Heide heeft voor die tijd een belangrijke rol gespeeld in de verdediging van "s-Hertogenbosch, het gebied maakte deel uit van een van de verdedigingslinies die bestonden. De Vughtse Lunetten zijn een verzameling van acht verdedigingswerken rondom de plaats Vught. Een lunet is een klein vestingwerk als onderdeel van een grotere linie. De lunetten op de Vughtse Heide werden gebouwd tussen 1844 en 1848 als voorposten van Fort Isabella. Van de oorspronkelijk acht lunetten zijn er vier behouden, de wandeltocht gaat langs drie van de vier lunetten en door Fort Isabella. Het fort bestaat niet meer in zijn oorspronkelijke vorm, wat nog herinnert aan het fort is het 18e-eeuwse poortgebouwtje 'de Puist' en de stervormige gracht. In de 20e eeuw is het fort omgevormd tot de Isabellakazerne waarin het roemruchte Regiment Wielrijders gelegerd was. Nu zijn de oorspronkelijke kazernegebouwen verbouwd tot appartementen en worden bewoond. Op het terrein is een museum dat de geschiedenis laat zien van het fort, de omvorming van fort naar een kazerne en verhalen over de bewoners. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de eskadrons wielrijders zich onderscheiden in de gevechten rond de Grebbelinie en Grebbeberg. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Kamp Vught door de Duitse bezetter opgericht op de Vughtse Heide, een van de drie Duitse concentratiekampen die er tijdens de bezetting zijn geweest. De wandeltocht gaat langs de noordoostpunt van het vroegere kampterrein met het museum Nationaal Monument Kamp Vught met naast het hoofdgebouw, een nagebouwde barak, een drie nagebouwde wachttorens en het voormalig crematorium. Wat verder herinnerd aan deze periode is de fusilladeplaats, op de fusilladeplaats zijn 329 mannen doodgeschoten hoofdzakelijk verzetsmensen. In het herinneringscentrum is een vaste expositie over Kamp Vught te zien. Op het voormalige kampterrein zijn de gracht, de omheining en het crematorium authentiek. De barak en de wachttorens zijn reconstructies. 85% van deze wandeltocht is onverhard.
Daan en ik zijn om negen uur gestart met de wandeling en om half twee waren we weer terug op de parkeerplaats. Vier uur gelopen en een half uur gerust of stilgestaan. Gemiddelde loopsnelheid 4,3 km/uur en totaal gemiddelde snelheid 3,8 km/uur. We starten met een regenbui. Maar we hadden paraplu's meegenomen en bleven vrijwel droog. Na die korte bui heeft het niet meer geregend. Tegen het eind van de wandeling kwam zelfs de zon nog door. Behalve bovenstaande beschrijving van de wandeling zijn we ook nog om De waterplas De IJzeren Man gelopen. Vooraan bij het zwembad was in het gebouw van het zwembad een heel mooi restaurant gekomen het Strandhuys genaamd. Daar hebben Daan en ik een kopje thee en chocolademelk gedronken. Het was er heel gezellig en druk met een mooi uitzicht op het strand en de plas, Het was weer een leuke en mooie wandeling met van alles te zien. Ik was met daan ook nog even langs de stormbaan van de Lunettenkazerne gelopen, waar ik in 1966 gelegerd was voor 4 maanden.
