Om kwart over tien zijn Cor en ik gestart en om kwart over twee waren we weer terug op het station Hilversum-sportpark. 3.20 uur gelopen en 40 minuten gerust. Gemiddelde loopsnelheid 4,9 km/uur en totaal gemiddelde snelheid 4,1 km/uur. Eerst een stuk door hoge gebouwen waar vroeger de renbaan was op de heide. Nu stond de tribune van de atletiek baan er nog en op de renbaan staat het hoofdkantoor van Nike. Het door architect Dudok ontworpen Hilversumse sportpark aan de Soestdijkerstraatweg langs de spoorlijn naar Utrecht werd in juni 1920 geopend. Het was aangelegd in het kader van de werkverschaffing. Het sportpark werd vooral gebruikt voor voetbal, later ook voor rugby en voor atletiek. Op Koninginnedag, 31 augustus 1921, vond er voor de eerste maal een concours hippique plaats. Het was de in 1923 opgerichte Hilversumsche Harddraverij- en Renvereeniging die met de gemeente een contract afsloot om op de heide, gelegen achter dit sportpark, een draversbaan aan te leggen rondom de daar gelegen vier voetbalvelden. Maar liefst 17.000 vierkante meter heide werd omgeploegd, van zwarte aarde voorzien en daarna bedekt met graszoden. Tevens werd aan de noordkant van de baan, tegen het eigenlijke sportpark aan, een 130 meter lange aarden glacis aangelegd, een tribune en een stal met boxen voor 48 paarden gebouwd. Deze stal zou het tot de herfst van 1994 uithouden, toen hij geheel afbrandde. Op de 950 meter lange grasbaan met oplopende bochten werden zowel draverijen op de lange als de korte (800 meter) baan gehouden, soms ook vlakkebaan- en hindernisrennen. Ook de motorsport werd er bedreven. De eerste drafmeeting vond plaats op Hemelvaartsdag 21 mei 1925. Vanaf de verhoogde, overdekte tribune had men een fraai zicht over de prachtige natuur in de omgeving. Het aantal meetings bedroeg in die tijd meestal vier per jaar.
Wat verderop gingen we het Cronebos in.
Het G.H. Cronebos, vroeger Tolbos, heeft een oppervlakte van 46 hectare en wordt beheerd door Natuurmonumenten.
Gelegen tussen de A27, de Soestdijkerstraatweg, de Weg langs de Gooiersgracht en de Lage Vuurscheweg.
De Zwarteweg, de voormalige tolweg op de Lage Vuursche, loopt er doorheen.
Het voormalige tolhuis, waar het bos oorspronkelijk naar is genoemd, staat er nog (Lage Vuurscheweg 86).
Het G.H. Cronebos heeft veel reusachtige douglassparren, aangeplant eind 19e eeuw. Ze zijn een geliefd onderkomen voor de groene en zwarte specht. Onder de hoge beuken in het Hallebos kun je heel ver kijken. Uniek aan dit natuurgebied zijn de vele paddenstoelen, varens en mossen. In de herfst zorgen ze met het loof voor prachtige kleuren.
Mevrouw A.K. Crone-Black, destijds eigenaar van het Tolbos, heeft het bos in 1962 geschonken aan Natuurmonumenten onder de voorwaarde dat het bos G.H. Cronebos zou gaan heten. Daarna kwamen we via een grenssteen op het landgoed Klein Drakenstein aan bij de Lage Vuursche. Daar hebben we een kopje koffie en een glas melk gedronken. Om 20 over 1 hebben we vlak naast de familie koe op een bankje onze boterhammen opgegeten. Daarna hebben we de snelweg en het spoor overgestoken en via de Lapersheide gingen we terug naar de trein. Een heel mooie boswandeling met heerlijk weer. Droog en redelijk zonnig met een temperatuur van 16 graden Celsius.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten