Om kwart voor tien zijn Cor en ik gestart en om kwart voor drie waren we weer terug bij het station van Santpoort-Noord. We zouden met de trein gaan, maar omdat ik 's ochtends de auto niet open kon krijgen hebben we eerst op Renault Route Service gewacht. Toen die kwam ging mijn auto op onverklaarbare wijze opeens wel open. Misschien kwam het door de ochtendvorst? Totaal 4 uur en 17 minuten gelopen en 45 minuten gerust. Gemiddelde loopsnelheid 4,6 km/uur en totaal gemiddelde snelheid 3,9 km/uur. We liepen eerst langs het landhuis "Duin en Kruidberg" aan de achterkant en langs de ijskelder. Dan een heel stuk door het grillige bomenbos van het landgoed. We moesten veel klimmen en dalen en verderop kwamen we meer in het open duinlandschap. Op de toppen hadden we een mooi uitzicht. Het weer was prachtig, een lekker zonnetje en heel erg heldere lucht en een temperatuur van zo'n 16 graden Celsius. Via het Olmenpad kwamen we uit bij de strandopgang. Er was weinig wind en dus was er een rustig zeetje met weinig hoge golven en de vloed kwam net op. We hebben 2 kilometer langs de zee gelopen en toen bij het strandpaviljoen Parnassia een kopje koffie en een glaasje melk gedronken. Boven op een duintop hebben we met uitzicht op het Vogelmeer onze boterhammen opgegeten. Daarna zijn we helemaal om het Vogelmeer heengelopen. Dit was een heel mooi stuk. Verderop kwamen we de grote grazers nog tegen. We hebben die rare slinger die in het parcours zat maar afgekort. En toch kwamen we nog uit op 19,7 kilometer. Wederom een heel mooie wandeling. Aanhet eind van de wandeling zagen we heel veel blauwe bloemetjes en ook grote velden met opgekomen Lelietjes van Dalen? Onderweg hadden we soms goed uitzicht op de hoogovens.
Aan het begin van de twintigste eeuw was de Nederlandse industrie nogal afhankelijk van de import van ijzer en staal. Ondernemer H.J.E. Wenckebach presenteerde op 19 april 1917 plannen om daar verandering in te brengen en in Nederland zelf een hoogovenbedrijf op te zetten. De geografische locatie van Nederland, aan de zee, was volgens Wenkebach ideaal voor de vestiging van een ijzer- en staalbedrijf. Als vestigingsplaats verkoos hij IJmuiden, boven Rotterdam, vanwege de vaste ondergrond.
Nadat de plannen financieel waren onderbouwd, werd op 20 september 1918 de Koninklijke Nederlandsche Hoogovens en Staalfabrieken NV opgericht. Bedrijven, particuliere investeerders, de overheid en de gemeente Amsterdam brachten het beginkapitaal op.
De eerste cokesfabriek op het Hoogoventerrein in IJmuiden werd in 1924 in gebruik genomen. Beeld: Stichting Industrieel Erfgoed Hoogovens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten