Met de trein naar Veenendaal de Klomp. Daar stapte Cor ook uit de trein. We zijn om 10.15 gestart. Om 15.15 waren we weer terug. We hebben 22,3 km gelopen in vierenhalf uur en een half uur rusttijd. Gemiddelde loopsnelheid 4,9 km en totale gemiddelde snelheid 4,3 km.
De Grebbelinie is in de 18e eeuw gemaakt als een onderdeel van een grotere verdedigingsgordel, die doorloopt to aan de vroegere Zuiderzee. Deze verdediging was voor een belangrijk deel gebaseerd op het onder water zetten van grote stukken land door een kade aan te leggen met sluizen. In de winter van 1794/1795 heeft men met succes de linie onder water gezet om de Fransen tegen te houden. Maar het water bevroor en de Fransen gingen over het ijs.
Toch bouwden de Fransen verder aan de Linie met het werk van Daatselaar waar we op onze wandeling doorheen zijn gekomen. Men ontdekte toen ook dat er maar 83 dagen per jaar genoeg water was on te inunderen. Koning Willem III liet daarom allerlei verbeteringen aanbrengen. Vlak voor de tweede wereldoorlog besloot generaal Winkelman dat de Grebbelinie de beste hoofdverdediging vormde tegen de Duitsers. In mei 1940 was de versterking van de linie nog lang niet af. Wel was al in 1939 alles onder water gezet. De linie hield vier dagen stand. Mijn vader heeft in de mobilisatie geoefend bij de Grebbelinie.
We zijn even van de route afgeweken om rond het kasteel Renswoude te lopen. En later nog een keer om door de heide te lopen. vanaf de kades waarop we liepen hadden we een goed uitzicht op het omringende landschap. dit bestond voornamelijk uit weiden akkerland, waterpartijen en wat bosjes. Af en toe een echt coulissenlandschap. Jammer van de soms uitgebreide varkens en kippen stallen bij de boerderijen. Aan het eind was er nog de verrassing van de Emminkhuizerberg ook deze berg maakte deel uit van de Grebbelinie in de vorm van een natuurlijk fort. Een heel interessante wandeling met onderweg verschillende bordjes met uitleg bij de vestingen de Daatselaar en de Engelaar. Halverwege de route hebben we bij Café Restaurant "De Dennen" een kop koffie gedronken.
De Grebbelinie is in de 18e eeuw gemaakt als een onderdeel van een grotere verdedigingsgordel, die doorloopt to aan de vroegere Zuiderzee. Deze verdediging was voor een belangrijk deel gebaseerd op het onder water zetten van grote stukken land door een kade aan te leggen met sluizen. In de winter van 1794/1795 heeft men met succes de linie onder water gezet om de Fransen tegen te houden. Maar het water bevroor en de Fransen gingen over het ijs.
Toch bouwden de Fransen verder aan de Linie met het werk van Daatselaar waar we op onze wandeling doorheen zijn gekomen. Men ontdekte toen ook dat er maar 83 dagen per jaar genoeg water was on te inunderen. Koning Willem III liet daarom allerlei verbeteringen aanbrengen. Vlak voor de tweede wereldoorlog besloot generaal Winkelman dat de Grebbelinie de beste hoofdverdediging vormde tegen de Duitsers. In mei 1940 was de versterking van de linie nog lang niet af. Wel was al in 1939 alles onder water gezet. De linie hield vier dagen stand. Mijn vader heeft in de mobilisatie geoefend bij de Grebbelinie.
We zijn even van de route afgeweken om rond het kasteel Renswoude te lopen. En later nog een keer om door de heide te lopen. vanaf de kades waarop we liepen hadden we een goed uitzicht op het omringende landschap. dit bestond voornamelijk uit weiden akkerland, waterpartijen en wat bosjes. Af en toe een echt coulissenlandschap. Jammer van de soms uitgebreide varkens en kippen stallen bij de boerderijen. Aan het eind was er nog de verrassing van de Emminkhuizerberg ook deze berg maakte deel uit van de Grebbelinie in de vorm van een natuurlijk fort. Een heel interessante wandeling met onderweg verschillende bordjes met uitleg bij de vestingen de Daatselaar en de Engelaar. Halverwege de route hebben we bij Café Restaurant "De Dennen" een kop koffie gedronken.
